ალექსანდრე შავერზაშვილი (1919-2003) – კომპოზიტორი, პედაგოგი, ხელოვნებათმცოდნე, საქართველოს სახალხო არტისტი. დაამთავრა თბილისის სახელმწიფო კონსერვატორია 1944 წელს. 1947 წლიდან ასწავლიდა კომპოზიციას თბილისის ცენტრალურ მუსიკალურ ათწლედში, 1955 წლიდან თეორიულ საგნებს; 1952 წლიდან თბილისის სახელმწიფო კონსერვატორიის პედაგოგი(1968, პროფესორი, 1971, პრორექტორი); შექმნილი აქვს: ოპერები “მარინე”(1954), “ოიდიპოს მეფე”(1964), “ახალი ნაპირებისაკენ”, სამი საფორტეპიანო ტრიო(1952, 1968, 1979), საფორტეპიანო კვინტეტი, ორი სიმებიანი კვარტეტი, სონატა ვიოლონჩელოსათვის(1970), ორი საფორტეპიანო კონცერტი, ვოკალურ–სიმფონიური ციკლი “ხმა იდუმალი”(1977), სამი სიმფონია(1945, 1962, 1976), სიმფონიური სურათი “მტკვარი”(1958), სიმფონიური პოემები – “ლენინელები”(1968), “მცირე მიწა”(1980), კანტატები, ოპერეტები, მცირე ფორმის ვოკალური და ინსტრუმენტული ნაწარმოებები. დაკრძალულია დიდუბის პანთეონში. მასთან ერთად დაკრძალულია აზა ქავთარაძე (1919-2000) – საბჭოთა კავშირის კომპოზიტორთა კავშირის წევრი, ააქართველოს დამსახურებული მასწავლებელი.
